lužine, u prvotnom značenju, tekućine dobivene izluživanjem, osobito alkalne otopine dobivene izluživanjem drvnoga pepela. U kemiji se lužinama nazivaju vodene otopine alkalija koje reagiraju izrazito lužnato, tj. imaju lužnat okus, pH-vrijednost im je veća od 7, zbog viška hidroksidnih iona (–OH) daju s fenolftaleinskim indikatorom intenzivno crvenu, a s lakmusom tamnoplavu obojenost, u reakciji neutralizacije s kiselinama stvaraju soli i vodu, a jako nagrizaju kožu i sluznicu. Lužinama se nazivaju vodene otopine hidroksida elemenata 1. i 2. skupine periodnoga sustava (alkalijskih i zemnoalkalijskih metala), osim netopljiva berilijeva i magnezijeva hidroksida. Izrazite su i jake lužine natrijeva i kalijeva lužina, tj. vodene otopine natrijeva i kalijeva hidroksida (NaOH i KOH), koje se nazivaju i kaustične lužine. Slabijim lužinama smatraju se i otopine karbonata alkalijskih metala (npr. natrijev karbonat ili soda, Na2CO3) te vodena otopina amonijaka. Lužine se ubrajaju u osnovne laboratorijske kemikalije, široko se rabe u različitim industrijskim postupcima, a natrijeva lužina proizvod je bazne (velike) kemijske industrije. (→ alkalije; baze; hidroksidi)
